YOKLUĞUNLA YÜZLEŞMEK

Lunaparkta çarpışan arabaya binecek
çocukluk çağımı çoktaaaan geçtim ben,
Hayatla çarpışıyorum,
biraz mutluluk veriyor biraz da acı,
Biraz mı!!!!??
Birazdan daha da fazla acı,
hem de çooook acı,
her yanım kırık,ezik,yaralı gibiyim.
omuzlarımdaki yüküm ağır,
taşıyamıyorum artık,
ha düştüm ha düşeceğim
tutanda yok zaten, olmasında,
her bir adımda
yükümden birazcık atıyorum nasıl olsa

En ağır yüküm sana olan sevdam,
ağırlğından bir gram dahi eksilmiş değil
dayanırmıyım bilmiyorum,
aslında seni gerçekten
ne kadar çok seviyorum,
şimdi artık inan onu da bilmiyorum,
bildiğim tek gerçek
senin varlığını bilip
yokluğunla yüzleşmek.

Benim tek gayemdi aslında
Bu hayatta yalnız kalmamak.
ya da etrafım kalabalıkken bile
inat edip seninle yalnız kalmayı
kabullenmek gibiydi hayat,
senin kabullendiğin ise bensiz bir hayat
hangi yarım kalmış sevdanın
kurbanı oldun bilmiyorum ama,
acısını ben çekiyorum şimdi.

İnce bir köprüden yürüyor gibiyim sanki,
Ayağım uçurumun kenarında tel te kopuyor halat,
Saçının tek bir teli bile beni kurtaracakken,
Çekip gidişin zaten koparmış hayattaki tüm bağlarımı,
Sağlık olsun, olsun da ben sağ olur muyum onu da
gel ağlayan gözlerime sor,.

Bak sonbaharda geldi, ağaçlar yapraklarını dökmeye başladı,
Hafiften miskin miskin yağmur da yağıyor ve ben yine yalnız
Karşımdaki dağları seyrediyorum,
Bana selam veren kuşlar bile gelmez oldular
Sanırım göç etmişler, sizde gidin kuşlar
Zaten bende heybemi hazırladım, yaşadığım onca güzel
Ve acı hatıralarımı ardımda bırakıp, geriye bakmadan
Sessizce gideceğim bu gece bu şehirden.

Sen yinede beni unutma güzel sevgili.
ELVEDA!!