sesiz kalan bir umuttum hep
ne esmesini bilirim nede yağmasını
şu yalnızlıklar da bir içim su
içsem bir türlü içmesem bir türlü...

tutun ellerimi bağlayın kollarımı
ben benden gitmişliğin
var mı ki başka çaresi
gün başı ağlar iken gözler...

dert hanesine yazdım kendimi
cümle aleme olsun diye bir kıyak
sağır kalan kulaklar
bir nevi zifiri karanlık...

cümbüş zilleri takmış oynuyor
yandan yandan
gül bahçesi masum
dikenleri ise başının taçı...

hoplayan yüreklere bin ihtiras
mahkumiyeti diz boyu
suçu sevmek
yankılar da yatar iken hasreti...

çok hoş murada ermek
kaşı gözüne niyaz
dört yanın da çelenkler
hatırlatırsa hatırlatsın bana bir şeyleri...

ey güzel gözümün nuru
geçmişi gelecekte bulmak ne ki
var olmak yok olmağa muhtaç
gününü gün ederken zaman...

(Berlin,04.04.2017)

Talat Özgen