Oturdun karşıma masa başında,
Sen bana ben sana bakamıyorduk;
Suçlu olduğumuz biliniyor da,
Bir kaptan bir kaba akamıyorduk.

Öğrenci mi kaldı rakip olacak,
Sen neden çıkardın karşıma onu;
Temiz kalple bana gelmelerinden
Arslan oluverir kükrerdin hani.

Stadyumda nasıl bozdun o kızı,
Öğretmenler, bir de benle sen vardın,
Ben nişanlı idim, sen ayrılmıştın,
Ayıp değil miydi, öyle davrandın.

Kadın bu ne yapsa iyi görülür,
Cennetten kovulmuş melektir sanki,
Sinema girişinde, son gördüğümde,
Nasıl ağlamıştın görünce beni.

İşte bazen böyle hatırlıyorum,
Göl olmadan susuz düşen bir nehir;
Biribirimizi neden sevmedik,
Seninle arkadaş olamazdık ki.

Kızarım yarıda bırakanlara
Bir ilişki yeni başlamış iken.
Hiç üzüntü olmaz, kalp kırılmazdı,
Sen beni, ben seni tanımıyorken.

İyi bil sevdada hiç hoş görmezler,
Bazen söylenilen bir boş cümleyi:
“Beni memlekete çeker götürür”
Ve “kendini bir şey sanıyor “gibi...

Bak işte aklıma yine sen geldin
Hırçınlığın düştü anılarıma,
İyi ki olmamış seninle işim,
Kapıdan dışarı kovardın yoksa.

Sunar Yazıcıoğlu