Son şiir
Gecenin ayazıydın sen
Gözbebeklerimde canlanmasa da didarın
Vardı bir varlığın hissederdi tenim
Al derim bu yürek senin
Ama sen dersin: ben ben değilim
Sadece vakitsiz bir meleğim
Geldim, geçtim, şimdi gidiyorum.
Dur gitme diyemedim
İmkânsızdı bu sevda engelleyemedim
Sen her şeyi göze aldın
Bense garanticiydim hep uzaklara baktım
Taşlı yollara takıldım.

Ama gittin gideli
Her gecede vardı bir ahtım
An geldi
Yanlın ve ince bir sevgiyle
Gönderdiğin yağmurlarla ıslandım
An geldi
Buz kesen yüreğimle
Bir melek dokunuşu aradım.
Ama her gece de aynı şehir vardı
Bizler, onlar, sizler…



Yavaş yavaş alışıyorum
Seni sensiz yaşamaya
Çünkü sen, sen değildin
Bense benliğimde bensiz bir ben…

Sınırlı metanetin getirdiği
Bir resimlik mutlulukla yetindim
Ben buna mecburdum
Sense elimi yakan bir kordun
Tutsam elim yanacak
Bıraksam evim yanacak
Bıraktım!
Yanan evimden bana kalan
Birkaç şiir ve birkaç güzel an yeter
Yeter ki sen üzülme güzel.

Çünkü her şey bir yalandı
Zamansız bir zamanda kalan
Kimi zaman hatırladıkça yüreği dağlayan
Kimi zaman muhabbetine muhabbet katan
Ama sadece yalan!
Yalan işte
Tedirgin bakışlar içinde
Birbirimize pazarladığımız
Koşullu bir sevgiyi yaşatmak istediğimiz
Koca bir yalan!

Ama korkma
Göğünden çaldığım yıldızları,
Dudaklarından kopardığım şarkıları,
Yüreğine kazıdığım anıları,
Daha hatırlayamadığım nice mühimmatı
Geri vermek ve bir özür niteliğinde
Yazdım satırlarıma.
Sürçü lisan eylediysem af ola
Öfkenin kabarcıkları yok amma
Hani olurda bir tokat atmak istersen suratıma
Şamarı yüzüm ömür boyu saklaya…

Sen hep birini aradın
Kimi zaman
Bülbül hasretiyle yanan bir gül oldun
Kimi zamansa
Yollarda yolcusuz bir yoldun
Ama hep yoluna engel koyan, çığlık atanlar oldu.
İşte bu eşkıyalardan biride benim
Ama şunu bilmelisin ki
Seni üzmek değildi niyetim
Sadece yıllarca savrulduğum rüzgârlarda
Bir dala tutunabilmekti

Ama onu da beceremedim
Tutunduğum dalı günden güne
Çürüttüm ve çürütecektim
Sen beni bu halimle de kabul etsen de
Alev denizinde mumdan gemiler yüzdüremedim ben

Oysaki hayat
Bir nefeslik an kadardı
Yaşamaksa muamma
Hep dediğin gibi
Yaşamak aşkı aşkınlığında
Ve yaşamak İstanbul ‘u semalarca
Ama benle değil
Kim bilir hangi yiğitle…

Bak bu şiirde bir sükûnetle bitiyor
Dağları bile yıkabilecek bu nefer
Artık efkârı umumi yenden tüm birliklerini çeker
Ve de
Artık ölse de son sözleri
VATAN DER.