Ansızım gecenin dağdasına açtım gözlerimi
Oysa ay yüzün pervazlı yordu düşlerimi
Hasretin kor olmuş gecenin soğuğuna inat
Yakıyordu yüreğimi
Hicranlar doluyorken gönül bahçeme…

yeis batağında
Ümitlerim bir uçurum kenarında intihara yeltenirken
Ay ışığı vuruyordu suratıma bir tokat
O an kulaklarımda yankılanıyordu son sözlerin
’Eğer beni düşlersen aya bak
Sevgimiz yırtacaktır karanlık sisleri
Ve de aşkımız aydınlatacaktır karanlık geceyi’ diyordun.

Bu gece dolunay vardı
Her parçası sendi
Yakamozlarda sevgini görebiliyor
Bir dirhem daha hasretini dindiriyordum
Ama yetmiyordu
Özlüyorum özümde seni
Çaresizdim
Aşamıyordum bu hasreti
Bir çocuk gibi gözlerim doluyordu
Kimseler görmesin die kuytularda ağlıyordum...

Bir dirhem daha vuslatım ayrılırken kirpiklerimden
Bir yıldız kayıyordu gökyüzünden
İşte o anlıyorum ki
Senden düşen bir damla yaşta
Üzmüştü yıldızları.
Ne olur mehparem üzmeyelim yıldızları
Bak ben çoktan sildim gözyaşlarımı
Haydi, durma sende sil
Dayan iki gözüm dayan
Ne olur görmeyeyim seni yıldızlarla ağlayan
Sonra sen olursun
Bunca elem içinde yüreğimi dağlayan…