ben bir martı kanadında geziyorum
umutlarım yalnız
ruhum yalnız




ah
dalgalar kendi içindeki gülü mora boyuyor
feryat hissin içinde
ki
yalazlanıyor evreler.
etekleri deniz olmuş
duygu sancaklarının
terk edilmeyi hak etti
bu yüreksiz ve boyalı durgunluklar
neden herkes ihanet peşinde
el aman
kum tartıları gül kıyılarını bölüyor
ah nasıl da
köpüksüz ağlıyor
morlar püsküller
yalancı tenler ise nabızsız ruhun peşinde
olsun
nasılsa kimse kimseye ulaşamamış bu dünyada
artık
hiç asil değil ki duygular
pedersiz evlatlar gibi
kendi kendini kandırmış misafirlikler
nasıl bir vaveyla bu
son kimlik yok uzaklarda
bilmiyorum ben ne yapayım
bu uçsuz bucaksız denizde
güller solduysa
hayaller battıysa
umutlar unutulduysa
pislik kulaçlar kimliklerinden çekinmediyse
yürekler kirlenmiş kokuşmuş bir yosun kokusu aldıysa
ben ne yapayım
benim düzgün ve dalgasız kıyılarda
kanat çırparak yalnız yaşamam neye yarar



....