Cebimdeki umutlarımı çıkarıp cüzdanımın en gizli yerine sakladım,
Edebiyat defteri sayfaları arasında şiirlerimi kurutuyorum
Çok müşkül zamanlara yolculuk vakti
Oturup hayal kurmak devri tükendi,
Gerçekle yüzleşme zamanı belli ki.



Hava karardıkça daha çok özlüyorum seni
Akşamlar olunca sabahları özlemek gibi
Öyle vazgeçtim ki vuslatından
Uyutur gibi koynuma soktum hasretini
Adını ninnilerde anmak zamanı belli ki..



Boş sokaklarda yağmurun doldurduğu göletlere
Yalın ayak çocuksu masumluğumla dalıyorum
Üstüm başım çamur zırıl zırıl ıslağım
Umurumda mı dünya yadırgayacak mı var nasılsa
Bundan sonrası boş vermişlik zamanı belli ki.



Tren rayları ne kadarda parlak ve kıvrımlı
Avuçlarım iki yana açık gözlerim kapalı
Yürüyorum ufkumun götürdüğü kaderime
Tek sırayız ben ruhum,ecelim peşimizde
Azrail’e teslim olmak zamanı belli ki



Beyaz bir elbise giydirdiler üstüme sade
Moda buymuş hiç değişmemmiş senelerce
Tahta bir araba çekmişler evimin önüne
Dört koldan omuzlandı sevenlerim hüzünleriyle
Üstüme toprak atılma zamanı geldi belli ki



Herkes orada tek ben yokum sanki
Anne baba kardeş arkadaş aramıyor kimse beni
Sen yine yoksun zaten ne zaman oldun ki
Bu kez olsun gelseydin bari
Öldüğümü hala anlamadın belli ki