bak yine tutamadım sözümü
sen çağırmadan geldim geri
içimden söküp atamadım bitiremedim seni
silmek kolay değildi tüm izlerini
ne kadar inkar etsem de
sevmiyorum seni desem de
unutamadım gözlerinin rengini
silemedim içimde ki seni
nasıl mutlu musun bensiz dünyanda
arada bir de olsa görüyon mu rüyanda
beni ise hiç sorma
kör bir kuyu da gibiyim
sensiz ne kadar mutlu olunacaksa
o kadar mutluyum
geliyorsun aklıma bazen işte o zaman
her şey sil baştan oluyor
kendimi çok kötü hissediyorum
ölmek istiyorum
bedenime saplanan zehirli bir hançer gibisin
canım önce çok yanıyor ama sonra geçiyor
beni en çok üzen ne biliyor musun
bizden geriye kalan anılarımız
onları da ya unutur ya da arada hatırlarız
seni tam unutmaya çalışıyorum
tozlu bir kitap arasında onlar geliyor aklıma
belki zamanla yokluğuna alışırım
sen gibi onları da unuturum
istemem senden geriye bir şey kalmasın
biliyorum kolay değil çok zor
nerden bilirdim bu hale geleceğimizi
bir hiç uğruna aşkımızın biteceğini
artık inanmıyorum ne sana ne de aşkına
ölüm vuruşunu çoktan yaptın
ben hazırım ölüme bilme sen...





Refik
26.03.2017
İstanbul