Benim göğüs gerdiğim nice fırtınalar var
Hadi durma beklerim,açık bağrım kucağım
Saçlarıma kırcıyı yıldız yıldız serpti kar
Son sözün düğüm yeri,senden mi korkacağım


Şu karşı ki tepeler benden dumanlı değil
Ne kovuğu ne yalçın kayası sığınağım
Ya belaya kafa tut,ya da önünde eğil
Benim hayatla olan,kesildi en son bağım


Bu âsi mizacımın meyvesi kekremsidir
Kalbimin tercümanı ihtilafsız,dudağım
Bu enin bu tahamül,o yüreğin sesidir
Ben seninle vuslata,yıldızlarca uzağım


Tufandan kurtulanlar Nuh’a yoldaş olandır
Şeytanın telkinine ram olmakta kulağım
Günahla tökezleyip,imânla doğrulandır
Tövbeyle kapısında durup oturacağım


Şehadetin remzidir kaldırırken semaya
Ondan gayrı İlah yok,ifadesi parmağım
Bir emir kılıç gibi inerken masivaya
O emre itaatle,boyun uzatacağım


Gelip gittiğimizin nişanesi bu yerde
Mezarımın taşını aşkla okşayacağım
Yol başında yorulduk,maksud çok çok ilerde
Taşıma sırt dayayıp birazcık duracağım


Yüreğimi avcuma dilim dilim koyarken
Dilime tesir etmez kesmez olur bıçağım
Ondan ümit kesilmez,RAHMAN sıfatı varken
Ona iltice edip,ona tutunacağım


Kanatları açılmış hazır uçmaya hazır
Veda türküsü söyler,şimdi dalım budağım
Son sayfaya basmaya ölüm mührünü kazır
Azrail defteri dür,artık uyuyacağım…..

26.03.2017.GÜREL Nezlim