Namussuz bir gecenin koynunda
Bir p.. gibi yalnızım
Gece uzun sessiz ve karanlık
Kendi kimliğimi unutmaya yüz tutmuş benliğim

Hayat film şeridi gibi geçiyor
Ağlamayı unutmuş gözlerimin önünden
Yıllar hayatımı bir rüzğar misali
Oradan oraya atıp duruyor
Bütün gençliğim
Param parça hatıralarla büyüdü
Zordur ekmek parası kazanmak
Zordur her muhitte yalnız kalmak
Büyüdükçe kamburlaştığımı anlayabiliyorum artık
Canımın acımadığı
Üşümediğim hiç bir gece hemen hemen yok gibi

Bir varmış bir yokmuş gibi başlayan
Çok dinledik yahu bu yalanlardan
Ve
Savaşmak dayanır kalbimizin en baş köşesine
Yine de bin bir umutla
Mücadele vardır yaşamın kıyısında

Hırçınlığımız ve özlemlerimiz
Bir tay olur oracıkta
Yaşama hakkım kadardır
Karanlık uzun da olsa
Elbet boyun eğecektir
O görkemli özlenen aydınlığa

Bulutu özlemekte bir umuttur aslında
Yağmuru hatırlamak
Toprağın kokusunu duymak
Geçen yarım yamalak bir ömür
Bedellendirilmiş anlar yumağı olsa
Geçen geçmiştir
Kapıları kapatılmıştır
Anahtarları çoktan denize atılmıştır
Bulun bulabilirseniz
Yarını beklerken
Sahi
Yarın varmıdır? Bu hayatta