Sevdiğim unutmak mümkün mü seni
Gidenin yerini tutar mı yeni
Eski ben değilim yorgunum hani
Sene sene düşüyorum bilmezsin

Karakoç derdi ki ötesin deme
Mihriban’ım dedi kim bilir kime
Daha çocuk yaşta düştün içime
Kırk senedir taşıyorum bilmezsin

Bırakıp gidince belim büküldü
Yüreğim ardından aktı döküldü
Sanırsın etimden kanım çekildi
Yazın günü üşüyorum bilmezsin

Başımda dumanı bak yığın yığın
İçimde volkanı sönmemiş dağın
Aleve benzeyen bir çift dudağın
Ateşinde pişiyorum bilmezsin

Avare dolaştım kırk şehir gezdim
Ben senin yüzünden hep şair gezdim
Ela gözlerine çok şiir yazdım
Düz yazıyı boşuyorum bilmezsin

Kalbim ayrılığa cevaz vermiyor
Sevip ayrılmalar üç gün sürmüyor
Şimdiki kızlara aklım ermiyor
Oğlanlara şaşıyorum bilmezsin

Bir türlü ölmüyor içimde vefa
Yüreğe tabidir bendeki kafa
Ağır gidenlerde varır hedefe
Düşe kalka koşuyorum bilmezsin

Gözlerim yollarda hala bekliyor
Yaradan sabrıma sabır ekliyor
Yaşım ilerliyor kalbim tekliyor
İte kaka yaşıyorum bilmezsin

Hayat bir oyunsa onu bozarım
Bu kahpe dünyadan zaten bizarım
Kendi tırnağımla kendi mezarım
Usul usul eşiyorum bilmezsin

Z İ Y A A C A R
24.03.2017/KONYA