vakit var diye bekleme
vaktin içinde akit var
zamanın düğümüne üfüren
zahiri görünce sabırsız Musaya
sabrı öğreten
batını anlatan Hızır var

sebepler sarıldıkça Musaya
eşyanın büyüsü gözlerinde
gemi delik
çocuk ölü
duvarlar örülü
sus Musa
hikmet açılacak
insanlık öğrenecek
Hızırın rahlesinde...

Hızırın gölgesinde serinledi
ah çeken her dert
kireçli duvarlara süslendikçe vav
bir hızır sevinci yaşar çocuklar
gözlere katran sürmeler çekildikçe
her ilmeğinde Kör düğüm
hakikat örtüleri gümüş iplikten
açılır kanat perdeler
dokundukça seccadene öpücükler
duaya sarılı yakarışları öğretir Hızır

’Yeni bir dirilişin hayalinde
Unutulmuş küllerin arasında alev
duman duman heyula sardı
irkildi zaman ve ’insan
cebrail kanat
hızır hikmet
teslim oldu alevler
rüzgara ve nefese
imana hamal amel
savrulsa da yapraklar
aksa da dağlardan su
gidilen bu yolculukta
Sus...dinle...
"eyvallah" de
sonra arar da bulamazsın Hızırı

eski bir kitabın tozlu sayfalarında
bir dilencinin titrek ellerinde
babanın şükür diyerek sarıldığı katıkta
ihtiyarın beyaz sakalında
hocanın tebessümünde ve sabrında
duvara işlenmiş bir harfte
sallanan hafızın arı vızıltısında
annenin merhametinde
sevdiklerini kaybettiğinde ve kazandığında
bunda da "bir hikmet vardır" dediğ’nde
bulursun Hızır bakışları
bulursun hikmeti
bulursun kendini
bulursun ’Kün’ diyeni .