Zaman aykırı bir nota
Bir de hicap edilesi bir yangın
Yüreğin mağarası.
Hanidir usul bir şarkıda gizem,
Kırık bir hecede nizam
Bir de eremediğime dair rivayet,
Konuşlu yangınların da mabedi aykırılığı varlığın.
Dolu bir sandık kadar yüklü mü de
Serzenişin biri bin para.

Kutsadıkça aşkı Tanrı,
Kanadıkça evrenin merkezi,
Yakut gözlerinin esiri bir ferman diyemediklerim:
Kopup geldiğim inzivamdan,
Aykırı bir ruh kadar çıkmışsa yoldan
Yüreğin mecburi istikameti:
Hanidir tenezzül etmez eşrafım
Damladıkça hezeyanım
Ayağımın altında ezilir matem,
Sonradan görme bir aşk kadar yürek yarası,
Sonsuzluğun da mecrası neyse anlatamadığım:
Bu yüzden saklıyım dizelerde
Keşke bilsen de;
Gelse gönül dize
Yine da canın sağ olsun;
Rehavetini ömrün arkamda bıraktım
Bir de işkillendiğim pervasızlığında
Yoksa beyhude bir kelam mıyım da nezdinde evrenin,
Sanma ki sevdaya perde çektim.

Sadece andığımda saklı mazim,
Anlatacaklarımsa ezelden yara,
Yaza yaza buluyorum yolumu;
Yas’a bağlı benliğin vardığı rükû;
Adını sen koy adsızlığımın,
İnadına seviyorum varlığına inat
İkliminde nefret yüklü ölü dervişlere de ithaf en
Mecramda bir kalem bir de yanan sevda ateşi,
Kıblemde bağdaş kurmuş bekler beni
Yüreğin niyazında saklı melekler,
Bir de diyemediklerime meyyal
Şu sinemde çöreklenen deyişler.

Zan altında zaman,
Fazlasıyla tedirgin insan ki lehçesi kalabalık
Bir şehirde satılmış tüm şiirler
Yine fabrikanın duman tütesi bacasında
Yalnızlığı örseleniyor kayıp mizaçların
Savruk nidalarında da şekilleniyor
İsyan bilinesi bir güruh küfürle yıkanıyor
Şehir ve şiir yüklü gök kubbe.

Damıtılmış ikrarlarda sükûtu erteleyen insanoğlu;
Fazlasıyla tetikleyici imler ve insanlar,
Kanıksanası coğrafyanın da üstünlüğü pür-telaş
Gökdelen nidalar göksüz yüreklerde göz süzen
Kayıp ikrarlar kancık imlerin muhafazakârlığı
Bir bentte bir de sinenlerin gölgesinde dokunuş;
Karaçalı aşkın kara yüzü
Yine lanetinde şeytanın.

Kayıp şiirlerin kanayan dizeleri,
Şairlerin de diz boyu yalnızlığı mimlenmiş bir kere;
Cefası yüreğin,
Sefası hüznün
Bir de edası şehla bakışların cüreti ile yıkanan mısralar,
Adam boyu hüzün hatta rakımı kayıp şehirlerin de hüznü
Karışmışken geceye ve benliğe,
Dokunaklı bir tevekkül ağlayan imlerde;
Densiz seyrinde bilinmezin,
Hadi çağır bir kere, dercesine
Marifetmiş gibi ölümün bağrındayım bu gece.