Zamanın arka yalnızlığı;
Densiz iç çekişleri evrenin
Hanidir soyut bir imge kadar kıymete binsem keşke
Ya da tedavülden kalkan bir sevda nispetinde:
Yangın olsam
Büyüsem içten içe
Bir de engebelerin dili olsa da…
Sahi,
Çok şey mi diledim bir de diyeceklerimi dinlesen keşke.

Muhbir bir gölgeyim,
Dilim lal,
Gönlüm orman,
Kalem hepten darmaduman
Bir iklimdeyim bir de yüreğinde evrenin;
Bir ikilem ritmindeyim gün ve gece:
Ölmelere doyamadığım her şiirde:
Bak sandığımın içine,
Ne duruyorsun aç ve arşınla gözlerinle
Bir de içimi açsam sana
Kralı olurdu şiirlerin,
Haznemde hep mi hazan,
Kılcalı mı yoksa yapamadıklarımın?

Bir yürekte konuşlu olmak, nedir söyle;
Bir de eremediğim hidayeti:
Ses bilip sus eyleyip
Sır belleyip de verdiğim serlerde yalpalayan bir şiir
Tadındayım işin aslı;
Erip ereceğim hangi mertebe ise
Düşmeden şu kaygan zeminde;
Kınımda ne mi var?

Kanıksadığım yalanlarını bak bıraktım
Suyun yüzüne:
Hala mı anlamadın yar?
Hadi git işine, diyen bir martaval mı yoksa
Şu yüksek ökçeli yalnızlık,
Rakımı iki büklüm bir şehirde ölmeliyim
Ördüğüm şiirlerin iki yakası gelmez iken bir araya.