Şiirinizde dipsizve adına sonsuzluk demek istediğim bir hava var. Bu havanın seyr-i halinden doğan vurgular kimi kez mistizmin metaforizmasına kimi zaman sorgu ve liyakate ve kimi zamanda merhamete akıp gitmiş...

Sorguladığının sorgusunu kurguladığın bir ritmin en derin mana boyutu, o ritme kattığın sorgunun ardında saklı kalan ve ''şikayet'' tarzında dile getirip bir ''ah'' hı tasfir ettiğin gerçektir.

Ve şöyle der Davudi-i Manasi ''EĞER HAKİKAT VARSA SÖZDE, DİL SÖYLEYİNCE GÖNÜL KOR OLUR, SAKLI KALIRSA AŞK SONSUZ KUDRETTE ,Kİ AYRILIK BAŞA TAC OLUR'' şikayetin hakikatinde gizli olan sızlanmanın gerçek yüzübelli, mutasavvıflar olaylara hep bir nazarın ince cizgisinden bakarlardı ki bu çizginin adına, yanıltmayan, aldatmayan ve sonsuzluğu kucaklamanın evresi olan AŞK adını takarlardı, adını takarlardı diyorum, çünkü gerçekten yaşadıkları bir şey için ismin ve sıfatın çok fazla önemi yoktur. Önemli olan onlar için yaşamın ve yaşadıklarının lezzeti, sonsuzluğudur.

İşte bu divan şiirinin sonsuzluğunu, o derviş-i halin edep içerisindeki edep-iyatını anımsadım şiirinizi okurken, tebrik ediyorum. Kaleminizin ancak yüreğinize hakim olup oradan gecenleri yazması dileğimle. Saygılar.