Karakalem düştü
Beyaza
Tepetaklak
Orta yerden biraz
Yuvarlanarak
Geldi sol yanına beyazın
Beyaz,
“Sende kimsin?” diye sordu
İrkildi,
Tığ gibi delikanlı...
Çalakalem olmak istedi bir an
Doğruldu yerinden,
O kadar güzeldi ki
Başı dik duramadı
Beyazın dünyasında...
Karakalem,
Evvelden bir karalık vardı,
Bir yanıklık,
Biraz mahcuptu şimdi
İkisinin de ataları yakılmıştı ama
Beyaz mağrurdu nedense
Evvelden yanık, ezelden yanık
Yanık oğlu yanık,
Şimdide beyaza yanık!
Yahu yazık!
İncinmek ah...
Karakalem coştu bir an
Beyazın içinde
Bir oraya
Bir buraya
Vurdu başını
Akıttı tüm kanını
Kara kanında
Tükeniyordu
Ve
Ya ben senem
Ya sen ben diyordu.
Mağrur beyaz,
Karaydın ezelden
Kara çaldın yeniden
Bilmez misin?
Sen ve Ben
Olursak ancak,
Tükenerekten
Karakalem düşeyazdı
Beyaz kâğıt tutundu kaldı
Sarmaş dolaş
Bir düş(e)/yaz(ıl)dılar