3
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
863
Okunma
.
cam’dan bir gül doğranır
gecenin sessizliğine
çocukluğum her dem anne karşılaması
yüzünü buluyorum dil yordamı
kimse daha yakın değilken
içindeki yalnızlık kadar kendine
ay kurşun
ay zulüm
gecenin aynası
arkamda kalanların.
ölüm; unutulanların kutsal evi
sende büyür sonsuzluğun saçları
ilahi iktidar
nurlarına örtü, sırlarına kapı
sarındığım efsunlu şifadır
can’dan bir gül doğranır
gecenin sessizliğine
tin
ah o perde aralanınca,
koyu damga alnımızdan vuran
ve yazın serin şerbeti yudumlanan
sonlanır.
.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz