sen yine yadımdan kahrıma düştün Ferhat
sızılı dağın ardında düşledim gözlerini
senin umuda güç olmuş ellerini, sevgini
sonra bakışlarını, uzağı sevdada g’ören
sevgiye gönül veren o aşık yüreğini
saatler seni vurdu eline aldığında gürzü
su’lar senli aktı bundan sonra eline aldın erki
suretin yazıldı beynimin kıvrımına aşk, aşk diye



sakındım sana değecek gözü senden bile her kez
sözüm önce kendime sonra çözeceğimiz düğüme
sırası gelecekti bir gün gerçek olması rüyamızın
sazlı sözlü düşlerimiz son nefes gelse yine seninle
sıratından geçecektik yabanıl t’uzakların, yolların
sır kalmayacaktı iki duvar arasında odada, zârda
sen ve ben çözecektik birlikte o düğümü nihayet
saracaktık gizlerin çözüldüğü o yere



sinmeyecektik hiç bir zaman gözünü karartsa da gökyüzü
sırtını dönse ay, yıldızlar somurtsa gecede
sevgimiz değiştirecekti rüzgârların asi hızını
sürekli bize esenlikler verecekti dualarda
sathını belirleyecekti dönüş yönünde dünya
sanacaktık bu aşkla açılır iki gözü insanın
sihir değildi elin yarattığı güç, nakış, iş
sular akacaktı dokunduğumuz dağlarda ver ha
sağacaktık kaç ömrü bu ince gözelerden



sen gelecektin Ferhat umudumu yitirmedim
sanki doğduğunda ilk kuzu, ilk akışında suların
sabah gözünü seninle açacaktı menekşe
sümbüller açacaktı yine bahçemin köşesinde
sana koparacaktım yağmur damlası umut gibi
suyla akacaktın dağ yüzlü sevdalım
suyun bendim; görecektin bende aynını..

10. 03. 2017 / Nazik Gülünay