Yaşadıkça özlersin herzaman da hissedersin içinde ki boşluğu
Sonra yüreğinde ne varsa bırakırsın yazılan bir şiire
Kaldırımları susamış bir şehre yağmurların düştüğü gibi
Yüreğinde biriken cümleler dökülür sayfalara öylece
Gelecek günlerin umudunu yeşertirsin durmadan gözlerinde
Pencere kenarında büyüyen bir fesleğen gibi
Bugünlerde bir bahar var beklenen
Birde insanın yüreğinde ki kışın ardından gelecek olan bahar
Öbek öbek kırlangıçlar olmalı bugünlerde baharı getiren
Ve birde tek bir kırlangıç olmalı en azından insanın yüreğinde süzülen
Yollarda birlikte bırakılan ayak izleri olmalı
Pencereden gelişleri gidişleri gözlemeli insan
Onun yerine geceleri uykulara sarılır
Gündüzleri de avucunda ki dualara sığınırsın
Bekledikce özlersin o kırlangıç’ı
Ve özledikçe tutunursun şiirlere...
Güray Gökkaya