1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
895
Okunma
Ne çok uğraştın
Sevmek için bu dünyayı
Bir kahvenin boş avlusunda
Nasıl yalnız kalınır cinayet rengi sularda
Anlatıp durdun sararmış sardunyaya.
Kimsin nesin sen
Küfesinde pas rengi acıyla
Çekip gitmeye hazır
Yüreğinde kanayan yarasıyla
Hüznün çıkmaz sokaklarına.
Yaprağın güz teni
Bir damla yağmura eğer ya başını
Gecenin sessizliği ile tarıyorsun saçlarını
Gemiler geçiyor yüreğinden
Dumanı kimsesizlik beyazı.
Senin bu sevdan
Yırtılmış bir gazete sayfası
Yarılmış nar, dağılmış taneleri
Gecikmiş hasadıyla buğday tarlası
Hatırladıkca kanatıyor yüreğini
Bir çift gözün zindan karası.
Latif Köybaş
5.0
100% (1)
Cevap Yaz