içimde kasırgalar, uzun uzak ufkumuz
batacak güneşlerin, yatağı zannedersem
yalnızlıklara doğru akıp giden korkumuz,
hükümlü manaların ortağı zannedersem
.
umudun aşığıyım lakin ölüme kaldı
el vermezken vuslatı heyhat elimi aldı
şifaları damardan sordu elimi kaldı,
mesken tuttuğu yerin, kaltağı zannedersem
.
sırlara mazhar olduk olduk olmasına da
gel gör ki anlatılmaz dolduk dolmasına da
gömülecek bir toprak bulduk bulmasına da
iki dağ eteğinin çatağı zannedersem
.
oturuyor tahtına yerden ağır ol yarim
halık bilir şüphesiz eğil, ağır ol arım
soran olur dinleme, tek sağır ol şiarım,
çamurlu şu dünyanın, batağı zannedersem
.
silah mı sıkılıyor, yoksa bağrım mı bilmem
ağlıyan bir çift göz mü, damlayan mim mi bilmem
terk olası hayattan gitmeyen kim mi? bilmem
arkasından tuttuğum eteği zannedersem
.
taşı yiyen her şeytan dökülür sırça sırça
içim kopar bir leylin recminde paramparça
tam da gözgöze gelir vurulup düşen serçe
yaradan Allah’ındır, isteği zannedersem
.
dalga dalga dövülüp, kalanda sahil yorgun
gece kapak atmakta toparlan geliyor gün
haddini bilmez yoksul, birgün derinde vurgun,
yerse elde kalanın; son teki zannedersem