nefesimsin
tutup
a
s
ı
y
o
r
l
a
r
seni
kendini bilmez
o
bir kaç tümce
uykusuzluklarına
bir de
tanımamalarına veriyorum
o diri bıçak kesmez gövdeni


bir yerde kaçak yapıyor şiir
kaç kişi bakıyor aynı oyuktan
herkesin gördüğü
farklı
yarasına tuz basıyor kimi
kimi iyice kanatıyor
dibine varmak için başlangıcın
başlangıç bakıyor ilk sayfadan
ilk sevdiğini yanına alarak
uyanıyor bir şarkıyla uyuklarken
bir düşün sarmalında sağır
bir dizenin büyüsüyle
ağır
yola bağdaş kuruyor kalem
sen boyun bağını çıkartıp
size kurdele takıyor


aynı yerde kalıyor sen
o bıraktığım ıslak sayfaları kurutarak
azalırken


siz k a t m e r l i gül
şiirin direği
içinde yaşayarak yetişiyorum
yarasını sarmaya
güler yüzlü bir hemşire gibi
bütün acı çekenler için
e
l
l
e
r
i
m


03. 03. 2017 / Nazik Gülünay