Bir bal arısı bir kelebek
konmuş senin gül tenine

Az önce buradan bir şiir geçti miydi
üstüme başıma bulaşan oysa
derim geçtin geçtin ama neden
neden lavlarını püskürtüyorsun

sensizliğin kapıları üzerime
paslı asma kilitlerle kilitli bilesin
ömrün diğer yarısı senken
hadi gel aç perdelerini
diyorsam cevap ver

dolunay ne ki sen bana
bir yüzünü göster yeter

bir bal arısı bir kelebek
konmuş senin gül tenine

saçlarına rayihalar sür de
üstüme sinsin
bekle yağmur dinsin deme
yağmur altında daha güzelsin

kevsersin ab-ı hayatsın

hele sen başını bir koy şuracığıma
saçlarından yayılan o ıtırla mest olayım
sermest olayım

bir fincan kahve için çal kapımızı
gel ocağıma

gecenin en derin karanlığında
dolunay gibi doğ odama

bir bahane bul çal kapımızı
muhtemelen annem açar kapıyı
o zaman en güzel gülüşünle gül

bir bal arısı bir kelebek
konmuş senin gül tenine

leylak’lar hücum etmiş yenine
koyun kuzu dönerken evlerine
bir akşam vakti sen de çıkagel

Yüksel Nimet Apel
10/Şubat/2017/Bodrum