DOSTLUK ÜZERİNE (241)

İnsan birbirini dost diye tanır.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.
Her şey bir çıkara, kara dayanır.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Eski dostluklarmış kıdemli dostluk.
Dost dosta verirmiş güzellik hoşluk.
Şimdilerde olmuş adı hep puştluk.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Dostluğun temeli güvenç inanma.
Bir şey alıp verme ona dayanma.
Menfaatten öte dost faydalanma.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Birazcık süslenip allar pullanır.
Keyif yapmak için insan kullanır.
Çıkar ilişkisi büyür dallanır.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Sevdim der sevgiyle dost olmaz sana.
Çok sevdim dese de inanma ona.
Hemencecik satar hep ona buna.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Yoksunsa sevgiden yoksunsa insan.
Adı Ahmet, Zühre, fark etmez Hasan.
Olsa da bekleme sakın bir ihsan.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Kardeşten de öte olmalı bence.
Ölümüne daim kalmalı bence.
Olmuyor kimseye tam bir güvence.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Dostluk üzerine yazılacak çok.
Fazlasını yazmam bozulacak çok.
Dost bilip de üstü çizilecek çok.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

Zayi Ozan dostu sever gönülden.
Her zamanda verir sevgi gülünden.
Gerekse vaz geçer kendi ömründen.
Dostluk diye bir şey yoğumuş meğer.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 16 Şubat 2017 Perşembe
Yayın : 21/02/2017 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1080173/