Mevzu çok derin;
İnsandan öte insan sarrafı olmakla övünen
Kafiyelere sözüm,
Yine edindiğim hüzünde saklı bir mahlas olsam keşke
Derlerken ömrü kaybolduğum döngüde
Hepten ince bir serzeniş
Varlığım çökkün bir rahlede
Çekincelerin de özünde
Edindiğim kırık mertebe.

Söz gümüşse sükûtu hepten yok sayan nice nice yalan;
Niceliğinden öte niteliğe duyduğum özlem
Bir de eremediğim hidayete gönül borcum
Sadece O’nun nezdinde hiçliğime yoldaş,
Gönlün de istikrarına bir rötuş
Yine bozulan dengeler adına
En derinde bir oyuk
Yazarak avunduğum bir bahis
Mütereddit çehremde,
Münferit bir reçete belli ki
Yazarak anlamlanan onca bedeli,
Ötesinde gönlün nuru bir kelamı
Bir de yitip gidenlere methiye.

Arz ettiğim güncemde saklı tuttuğum
Onca yası yaza yaza
Unutmakla mükellef,
Hatırlamaksa en büyük eziyet
Yine geçmişin külfeti
Yarınların dahi bağlarken başını
Hemhal olduğum yorgunluk,
Nazarında benliğin en büyük celp yine
Susmalara nazire eden kayıp beyitlerde
Olur da bir yol bulurum diye,
Sızdığım o mecra.

Adlandıramadığım hangi ihbar ise
Yine kendime zulmüm,
Kifayetsiz bir şiirde
Kinayeli bir seyirde yine yüreğin nidaları:
Hani olur da,
Duyarsın beni.