ÇELİŞKİ;

Düşünmek
Kendi uçurumunda kaybolan günler
Mevsimler yıllar
Nereden bakarsan yiter gider
Bir çok şey bırakmıştır aslında
Bize bizi armağan eden seneler
Nasıl ki, bazen hep yıllara yüklensekde
Bir suydu oysa içimizde eriyen
Ve gözümüzün önünden geçip giden
bir ırmak
Ne çok taşa dokunduk giderken
Her taş bizi biraz oyaladı
Sevindik
Belkide farkındalık sundu
Oysa, hiç aklımızda degildi
Giderek öğrendik ağlamayı gülmeyi
Yürümeyi
Ve sevmeyi
Belki de nefret etmeyi
Evet yerine seçenek olduğunu
Hayır demeyi
Ve bazen nasıl güzeldir
Direnmek
İnatla hayata
Kıştan sonra bahar gibi

Yine kıyısız bir rüzğar dokundu
Rumuzu gonca gül bir akşam
Ufaktan çeliyor başımı
İnatlaşan cebelleşen ten günbatımı

Atsız koşturuyor rüzğar
Eğilip öpsem taş attığımız halka halka su
Mizacını bilmediğim kayın ağacı
Nasıl tutunursunuz toprağa
Yaban otları
Kendi uçurumunda tutunur hayata

Bak işte kendiliğinden doğuyor şiir
Bir aracı bulup düşüp yollara
Sığırtmaçlar dolaşıyor çalılıklarda
Akşamüstü kavaklıklara yürüyor kuş sürüleri
Söğütlerin dallarına su yürüyor
Dere kenarlarında
Vakit haayli geç

Oysa laleler erken açtı zeytin gölgelerinde
Beyaz çiçekli zeytinlerle yarışıyor
Şımarık otlar arasında
Ne güzel ne sevimli
İstersem bütün renkleri feda ederim uğruna
Şiirlerime
İstersem mavi gökyüzünü sererim şiirin önüne
Şiirlerde herşey bedava değilmi
Yasaklarla yürüyen çocukların yüreğinde
maviler ıslanır kırmızı kanar
Vazgeçilmez yinede renklerinden hayatın
Gözünü kapatır siyah
Göğünü açar güneş
Gündüz ve geceyi ezberler hüzzam şarkılar

Biz en çok kendimizle çelişmeyi severiz...
Çelişkilerimiz içinde bir damla sevinçlerimiz...
Hayat bulur...
Kıyısız düşüncemiz aklımızın ücra köşelerinde
Saklanan yedi renk
Yirmidokuz harf
Zikzak atar kırık alnımıza yazılan çizgiler
İmgelerin arasında gün ışığı...
İçimizde yeniden doğmak düşüncesi varken
Belki de
tenimizde güneş kırışığı bir seferberlik
Gözümüzü kör ediyor ufka saran kör karanlık !!!

Nurten AkAygen

16.02.2016