Dün gözlerinde ben vardım
Meğer göz kapaklarını kırpana kadarmışım
Derinliklerinde hâlâ başkası varmış
Sana inanmamak için çok direniyorum
Birgün inanıp kollarına kendimi bırakmaktan çok korkuyorum…

Biliyorum ki sevdasıyla dimdik ayakta durduğun
“O” sende asla bitmeyecek
Ve bana bunu her hissettirdiğinde tükeniyorum
Bugün yine iyikilerimi çoğalttın
İyi ki tez uyandım rüyalar aleminden…

Gözlerinde başkasına ait izlerle çıktın karşıma
Görmemek için sürekli gözlerimi gözlerinden kaçırdım
Ama nafile
Kahretsin bugün de bambaşka duygularla açtım gözlerimi
Kararlıyım bendeki sen bitmelisin
Evet az kaldı başaracağım
Senin hayatında ki boşluğu doldurmaktan başka bir işe yaramıyormuşum
Bu sefer olacak, olmalı, olmak zorunda

Dün, bugün ve yarın
Dünde biz vardık
Bugün de bende sen varsın
Yarın ise muamma?
Sana olan duygularım nasıl bir saplantı ise artık
Benden her uzaklaştığında ilk adımı hep ben attım
Sana ulaşmak için her yolu denedim
Elimi her bıraktığında daha kuvvetli sarıldım sana
Lakin sende ben biteli çok olmuş
“Biz”in sâlâsı çoktan verilmiş ve defnedilmiş
Gelecek olan baharla birlikte “biz’in üstünde” otlar yeşerecek

Zaman; sana olan yürek bağımı neşterlemek için söz verdi bana
Narkoz da kullanmayacakmış
Sessiz çığlıklarımdan sonra derin bir nefes alacakmışım
Artık görüyorum!
Sen yaşadıkça “O” sende hep var olacak
Bense senin için yarınlarda hep muamma olarak kalacağım
Ama az kaldı
Evet az kaldı başaracağım…
*
Veda vakti geldi
Öldürdüm bendeki seni
Cenaze namazına kimseleri davet etmedim
Ve gönlümün kimsesizler mezarlığına gömdüm
Hoşça kal yürek sızım
Hoşça kal iki gözüm
Mekanın kalbim olsun...

Mustafa KARAAHMETOĞLU
10.02.2017