Dışarıda kar boran fırtına, almış başını gidiyor
Yüreğimde hasret sancıları
Gözlerimde sağanak yağmurlar aman vermiyor
Dönüşü olmayan yol yok, gitme!
Yanımda ol, ellerin avucumda yüreğin yüreğimde olsun
Hüzünler çalmasın artık kapımızı
Acıtmasın gözlerimizi sulu sepken yağışlar
Ah ne güzel an’lardı seninle geçen “o” günler
Şimdi beynim sığmıyor düşüncelerime
Yüreğimde dayanılmaz can kırığı var…

Yine gün batıyor, şehrin üzerine zifiri karanlık çökmüş
Hasretim tavan yaptı, sensiz gecelere gebe
Odam mum ışığında loş
Geçtim aynanın karşına
Yine ben yerine seni görüyorum
Sürmüşsün tabancanın namlusuna kin ve nefretini
Gözlerin çakmak çakmak bakıyorsun bana
Buz kesiyorum adeta
Yanımda olsan bu kadar üşümez üzülmezdim
Gözlerimde sulu sepken yağışlar var

Keşke özde değil sözde sevseydim
Keşke gerçeğim değil de gelip geçici hevesim olsaydın
Yıkılmazdım bu kadar
Şairin dediği gibi
“Yar ile olmayınca, yerle yeksan olurmuş insan”
Yıkıldım yerle bir oldum
Yokluğunda zaman aleyhime işler
İçimi yakar her an hasretin
Yokluğunda tüm yollar tek yön
Hepsi sana çıkar…
*
Rüzgar ekip fırtına biçmişim yüreğinde
Gün gelecek benim yüreğimde de kasırgalar esecek
Hortum olup kasıp kavuracak ortalığı
Taş üstünde taş kalmadığında
Bu şehri terk edeceğim.
Kabullenemeyecekler
Kimileri bana kızacak
Kimileri de sana lanetler okuyacak
Şehir nehir gibi taşacak
Herkes bir tarafa akacak sokaklardan oluk oluk
Kimse kabına sığmayacak
Tüm şehir arkamızdan gelecek
İşte o zaman çok geç olacak
Çünkü
Mezarımıza sulu sepken yağışlar hakim olacak…


Mustafa KARAAHMETOĞLU

12.01.2017