Demirden elleri paslanmış
Taşımaz olmuş kendi çirkin ağırlığını,
Uzatmış zihnime paslı madenini,
Bir tokat ki acısı asırlık.
Gökyüzü aydınlık değil artık.
Ağırlaşmış bedenler,
Nereye baksan aynı ağır selülit kaygısı.

Zihinlerin olmayan elleri kelepçeli,
Fikirler kürtaj edilmiş doğmadan,
Dehşet çağında vahşet,
Yaşananların şahitleri, failleri meçhul.
Daha doğmadan biçilmiş kefenler,
Kefenlere sarılı bedenler
Ve toprak asit kusuyor gökyüzüne.

Kaçıncı mide yangını yaşadığın,
Kanserin gölgesi ciğerlerindeyken
Ve yapış yapış bir ur kafanda büyümekteyken
Kaçıncı aldatışın kendini?
Bedenini yitirmişsin çoktan,
Ruhun simsiyah ziftin içinde,
Cehenneminin mimarısın işte.

Demirden elleri yaşantının,
Ağzındaki paslı demir tadının
Ve asit kusan toprağının
Failini aynalarda ara,
Artık çok geç olsa da.

Ceza içinde ceza olmaz ne de olsa…