2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1640
Okunma
Bir şubat akşamı
Ayrılık rüzgarları eserken pencereme
Yaşlı gözlerle dışarıya baktığım
Yorganımın altındayım
Bir şarkının nakaratında
Hatırlıyorum hergün
Bir insan sesinde
Bir gülüşte
Aynı tebessüme hasret
Aynı kokuya mahkum
Mühebbettim ben artık...
Biliyorum
Kabullendim bir şubat akşamı
Görüyorum ki
Ağlamak ta çare değil
Geçirmiyor yürek yangınını
Şimdi gittiğim tüm yollar yabancı
Şimdi baktığım tüm yüzler yabancı
Sahici değil hiçbirşey
Gökyüzü artık mavi değil mesela
Artık mevsimimiz güz
Kabullendim artık
Bazı baharlar gelmeyecekti
Bazı yüzler unutulmayacaktı
Ve...
Bazı insanlar gerektiği gibi
Sevilmeyecekti..
5.0
100% (4)
Cevap Yaz