1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1263
Okunma
Dün gece yine
karıncalar türedi kalbime
Öldüm sandım
Bez bebeklerimin koynundan
çaldılar çocukluğumu
Bir yığın yalnızlığım oldu sonra
Ve denizler
Bir uzayıp bir kısaldı üstümde
Ben gökyüzüne basa basa yürüdüm
Çok zaman
yorgun sabahlardan geçtim
Diz üstü yalanların üstüne çöktü dünyam.
Ben yine yazmaya koyuldum
dil yarası acılarımı
umarsız gecelerin üstüne
Sustum
Sustum
Avazım çıktığı kadar sustum
Duy kalbim
Çocukluğumu çaldılar yine
Kırık
Dökük
Ve sisli
Bir haziran sabahında...
Özge Özgen
5.0
100% (7)
Cevap Yaz