06.02.1943 / 06.02.2017
DOĞUM GÜNÜM


sanki telaşsız ve sakinmiş gibi akan,
Aslında,bir çırpıda geçip gidivermiş zaman.



Yetmiş üç yıllık amansız bir savaşın !
Sadece doğum günlerinde mola veren,
Yorgun bir savaşçısısın,bir kahraman !



Şimdi,bir su kenarına otursan,
Açılmamış hediye paketinden çıkar gibi,
Bütün yaşamını bir bilançoya alsan.



Acaba bu savaşta ne kadar yara aldın ?
Ne kadarını açık ediyorsun ?
Ne kadarını gizliyorsun,yenilgilerinin ?



Ders aldın mı,yenilgilerinden ?
Ne kadarı iç kanamaların ?
Ve ne kadarı,deva bulmaz yaraların ?



Süresini ve rotasını bilmediğin bu yolculuk,
Hiç merak edip sordun mu kendine ?
Beni nereye götürür diye !



Neresindesin bu yolculuğun ?
Hiç bakıyormusun ki,geriye ?



Ve daha kaç tren var ?
İçinde olmak isterken,
Kaçırıp,
Ardından bakıp,el salladığın.



Hiç düşündün mü ?
Ne kadarı gözyaşı ?
Ve ne kadarı kahkaha,kalan yaşamının ?



Ne kadarını ?
Kurumuş hazan yaprakları gibi süpürüp,
Çöpe atmak istiyorsun,
Belleğinden anılarının.
Ve ne kadarını saklıyorsun,mücevherler gibi ?



Keşkelerin mi ağır basıyor ?
Yoksa hep,
Tekrarlansın istediklerin mi ?
Hayat terazinde.



Hadi,bir sor kendine,
Ne kadarından gururlusun,bütün yaptıklarından ?
Ne kadarından pişmanlık duyuyorsun ?
Şimdi,
Yaşayıp geride bıraktığın yıllardan.



Avucundan kayan sular gibiydi,
Akıp,gidiveren yıllar.



Kalbinde dostluklarının,
Gönlünde,sevdalarının derin izleri,hala var.



Geçmişten ne tortular kaldı sana hediye !
Bunca telaş,bunca aceleden,
Neler kaldı,sana geriye ?



Ruhunu arındır,
Ve karşısına geç,yaşam aynasının,
Neler gördüğünü,dürüstçe söyle kendine !



Bir sor;
Ne kadarı benim hayatım ?
Ne kadarını ?
Başkaları yaşamış benim yerime ?


Ya da;
Ben yaşamışım,
Başkalarının yerine !



Aynadakinin ,ne kadarı "Ben’im" ?
Ne kadarı ? .... oynadıklarım !
Diye,bir sor kendine.



Ve düşün derinden derine,
"Kim bende,ne kadar kalmış",
"Kimde ben,ne kadarım",diye.



Güzel anılarının,
Kaçını,"keşke tekrar yaşayabilsem",
Diye anımsıyorsun ?



Kaç gönül kırdıklarından,
Pişmanlık duyuyorsun ?



Akıbeti meçhul bir yolculuktu,
Bu güne değin geldiğin.
Bu yolculukta,azık olsun diye !
Cebindeydi hep sevgin !



Sendin,sevginin değerini,erdemini bilen,
Çünkü en güçlü silahın,"SEVGİ" vardı elinde,
Bunca yıllardan sonra,kalbinde damıtılıp gelen,
Sen hep sevgiyi koydun,tüm zamanların içine.



Tanrı,her kuluna vermezmiş,
Bil ki,"Sevgin" ondan sana hediye.
Yine bir tek,"Sevgin" kalacak,
Yaşanacak yıllardan geriye.



Tuğal KÖSEMEN
06.Şubat.2017