Üzüntü baki midir sorarım bu alemde.
Yorgunluk sözcükleri vardır ehli kalemde

Yaralar sarılmakta derinlerde bir yerde
Şiir ruha şifadır, hissiyatına perde.

Okyanuslar içinde dalgalarda bir gemi
Kaptan ı derya olmak bilki inan özlemi

Sonsuz derinlerine, daldıkça deryaların
Dalgalar hissedilmez, içinde rüyaların

Çağlayanlar oluşur cümbüş olur mısralar
Benliğin dünyasını ,elbet şiir aralar.

Düş sesleri duyulur yürekte çığlık çığlık
Uykuda beklemekte belkide bin asırlık

Şiir belki bir aşktır belki yürekte elem
İlham denilen hisler vakıfsa sırra kalem

Aşk a yanaşmaktı elbette bütün çaba
Alıvermek kendini kapılmadan girdaba

Kelimeler çoştukça delmekte kayaları
Kalem her gün öptükçe eldeki ayaları

Bülbüller şeyda olur, ötüşür tüm mısrayı,
Tek cümlede bitirir, saltanatı kisra’yı

Gönülden gönüledir, köprüleri kurdurur.
Zaman mekan dinlemez her şeyi unutturur

Sonsuzluğun içinde azda özü aramak
Varlığın etrafında tüm yokluğu taramak

Belki de bu uğurda için için ağlamak
Vicdanın sızısında yürekleri dağlamak

Kaf dağının ardına ulaşılır tek sözde,
Şiir bir buluşmadır, canı gönülde özde.

Ruha ışık saçarda, enginliğe yol olur,
Seven gönle girerek budak olur dal olur.

Yazdıkça yaşar şair mısralar ona nefes
Yürek dolup taşarken arşa açılan kafes

Selma Çanakçıoğlu 4 Şubat Cumartesi