bizdik biz, kendimiz
kimse değil
fakirdik hep, zengin hiç değil
değişmedik bir gün bile
eğilmedik
döneklik mi
bu mümkün değil

işçiydik, emekçiydik, emekliydik
emeklemekse hümanistlik
emekleyendik
bir çarkın dişlisi, gıytılı pulluğun demiri, orak ve çekiçtik
ezilenler cephesinde nefer, bir bilgede ser
elde silgi ve kalem
masada kitaptık defterdik
belki pir sultan ya da yunus değildik
derviş veli olup bir dergâha girmedik
ama ağa değil rençperdik

alın terindeydik
gözdeki nurda gönüldeki ruhta
tırnakta topraktık
saptaki arpayla buğdayda
delik çorapta, pabuçsuz ayakta, yırtık mintanda
şapkalının nasırlı parmaklarında, başı bağlının ak saçında
yetimin arkasındaydık
yiğidin bağrında
çalanın değil çalışanın yanında

bizdik biz, kimse değil
gururluyduk hep, kibirli değil
değişmek mi
mümkün değil

hey kendini beğenmiş aç gözlü kapitalist
kan emici bet emperyalist
hey sosyalist geçinen kılıçlı faşist
çekik göz
kara sakal
bıyıklı yaman
inanç sömürücüsü ey sahte bezirgân
yalancı
yardakçı
hampacı
beygir sineği
kene
pis solucan
hey karanlıkta uçan yarasa
lağım sıçanı, kokarca
el etek öpücü
yardakçı
ey takiyeci gafil
kandırıkçı
yankesici
yol kesici
kapkaççı
hey maganda
hey acımasız cani
silahlı kundakçı
sevgi hırsızı
insan arsızı
ey kepaze

hey çiğ süt içmiş akılsız yaratık
kahpe kasığında yatmış kancık
oh olsun batıyorsun
bat
boğul
kurtulama
soluksuz kal da kan kan diye bağırama
adın batsın emi
kim demişse adına yenidünya

bendim ben, kendim
kimse değil
hele kalleş, sen hiç mi hiç değil
değişmedim bir gün bile
hep böyleydim
istediğin döneklik mi
mümkün değil

ey adı şehit olan memedim
hiç hiçine ölüp gidenim
ey buruşuk yüzlü şapkalı babam
gözleri kurumuş ak saçlı anam
bahtsız kardeşim
yoksul abam
garip agam
okuldaki hocam
sıra arkadaşım
gönderdeki bayrağım
geliboluda savaşanım
çanakkaleyi geçilmez yapanım
ey sarıkamışta karlar altında yatanım
horasanlım
yemen çöllerinde susuz kalanım
amcam
dayım
ihtiyar dedem
yedi sene yol gözleyen çilekeş nenem
eli kınalım
mendili oyalım
telli duvaklım
gelinim
elifim
saçları beliklim
yoldaşım
sırdaşım
yârim
yarenim

ey gül yüzlü bebeğim
cennetim
çiçeğim
gene de vatan sağ olsun diyen can parem
ciğerim
vatan için öldü deyip küsmeyenim
karslım
diyarbakırlım
ankaralı hemşerim
sizdim ben
başkası değil

hey yobaz
kimsin sen
hey hokkabaz
nesin sen
kırmızı gözlüsün nefesin alev alev
ne istersin
lakin hayvan terli artık
bilesin

benim ben, kendim
kimse değil
hele içi boş şiş cepli hergele
sense hiç değil
değişmek mi
işte bu mümkün değil
bir şeyler değişecek
bekle
şimdi zamanı değil

Tevfik Tekmen. 6/Ekim/2008/Lüleburgaz

"Sekiz yıl önce yazmışız bunu. Zamanı gelmiştir belki. Ne dersiniz? Öyle ise daha kötüsüne HAYIR!"