2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1429
Okunma
Ne acı bir hatıra ki,
Senli zamanlar diyebiliyorum.
Oysa seninle zaman anlam bulmalıydı.
Unuttum ne varsa geçmişe dair.
Bir seni kalbimden söküp atamıyorum.
Ellerim cebimde, üşüyorum yokluğunun ayazında.
Ne vakit bir cümle kursam aşka dair,
Tutuluyor dilim, gelmiyorsun dilimin ucuna.
Oysa sözcükler sana tutulmalıydı.
Sen aşka tutunmayı dahi bilmezken,
Rüzgârı arkama alıp adımlarımı hızlandırdım.
Oysa rüzgâr bana engel olmalıydı.
Tutamadım gözyaşlarımı toprağa değerken,
Her katrede kuşlar gidişime ağladı.
Bense hala aynı masala inanmaktayım.
Bir gün mutlaka kavuşacağız.
Mümkün mü gerçekten kavuşmak?
Kıyametin kopmaması, ölümün gelmemesi…
Mümkün mü gerçekten?
Elden ayaktan düştüm.
Saçlarım ağardı yokluğunda.
Ölüme ramak kalmışken,
Mümkün mü gerçekten kavuşmak?
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
