Güncelliyorum aklımı,
Seyrinde ihanetini imgelerin,
Sarmalında ölümün,
Bekliyorum belli ki gidip yeniden
Gitmeye ant içen o cehaleti yudumlarken yerli yersiz.

Yorduyorum kıyameti,
Kopmasına delalet sarkacın takılı ibresinde,
Beşerin isyanı ve inkârı iken
Gücüme giden tek tanık
Ve elliyorum sessizce yerinde diye mi,
Kalbimi;
Hani noksan hani parçalı bulutlu seyrinde
Ölü benliğin.

Şans eseri yaşamak
Hele ki meşakkatli sevdaların güncesine
Sığdırmak sığınabildiğin kadar da yüreklere;
Elemi eleyebilmek
Gündüzün feri sönmüş busesine konduğum
Bir serçe titrekliğinde
Yine aklımın almadığı kayıtsız korkuların,
Ürkek sevdaların izini sürüp
Bu kez de sığınmak adı kayıp bir güfteye,
Derken demlenmek usul usul,
Misafir ettiğim hüznü kapıdan kovup
Yine buyur etmek hangi terane ise
Sıvıştığımı sanıp
Bin bir kehanete rast gelmek
İçtiğim kahvenin telvesinde.

Bayat ekmek gibi yüreğim;
Ne atasım var ne de öpesim,
Sihirli bir kelama değse de değneğim,
Demelere madem denk düştüm,
Hangi deseni çizsem de
Boyutsuzluğun elbisesinden sivrilsem.

Bir ırmaktayım sözüm ona;
Yaşların sağanağı, yasların hükmü zaten geçmez,
Yaşadıklarıma ne gerek?
Varlığım hepten boş vermişlik ve iffet
Bir de karınca kararınca yoldaş olmuşken şu zehirli kalem,
Yetmedi onu da gömeyim en derine
Ve reşit bildiğim bir ölümü de mal edeyim
Mahzun yüreğin çeperine,
Yetmedi kaygılarımı da yok sayayım
Şu üç günlük ömrü zehir etmişken yalanların meşrebi.
Kanadından düştüm dün yazmadığım şiirin,
Sonra topladım dağılan imgeleri,
Suretinde okudum adeta
İçimden geçenlere inat,
Tuttuğun nefesine
Verdiğin beratı da sorgulamadım aklımca,
Hayli yoksun bir nidada buluştum dünden kalma,
Yarınları zaten erteledim dünden bu yana.

Tevafuk bildiğim hüznü de teğet geçen
Aklı evvel cümlelere denk geliyorum
Ve kopçaladığım yüreğe,
Teyellediğim düne,
Kopup da uçacakmışçasına çocuk yanım,
Bir beyanata gizleniyorum
Gönlün tufanında
Ve sendeledikçe yer gök,
Değiş tokuş yapıyorum dünleri.

Rencide edilen ruhumu avutuyorum sakilce,
Sessiz bir darbede,
Seslerin münafık gölgesinde,
Düşüyor başım öne
Ama gözlerim çivili şu boyalı yüzlere:
Ellerinde isyan,
Dedikleri doğruysa;
Yüreklerinde iman,
Sadece sorguluyorum beliren iç sesimi
Yine susturmayı beceremediğim bir ömrün
Kanatlanmış penceresinde.