içsel güdümlü bir özlemle
sevgimdendir sarıp da sarmaladığım Leyla
ay yüzünün o ahu gözlerine ben vurgunum
sakın ha hiç sorma halim pek de çok zor
öylesine işte hüzünlü ve durgunum
bitirdi beni bu bir günlük ayrılığın ahvali
söyle nasıl ki üzgün olmayayım
hiç kalmadım ki senden ayrı ve küskün
koskocaman şu bir gün
geçmiyor ki senden ayrı kaldım kalalı

içim içime hiç mi hiç sığmıyor
her saniyem bile ayrı bir katmerli dert
gönlüm ise feryat figan içinde bir külfet
özlem ve hasretim kanayıp da duruyor
her anım kavuşmak için sabırları çekiyor
özlüyorum seni her bir salise
ah şu yarın çar çabucak bir gelse

sorma bana sensiz geçen dakikalarımı
bir asır gibi hiç geçmek ne bilmiyor
gözümden düşüremiyorum
içimi yakan o buğulu gözlerini
tenin tenimde her dakika da buharlaşıyor
kokun da burnumda tütüp de duruyor
koskocaman şu bir gün
geçmiyor ki senden ayrı kaldım kalalı

gem vurdum prangaları duygularıma
öyle özledim ki sesini Leyla
göğsüme çöken saatlerin çekiyorum sensizliğin
bir görebilsen beni ya sen can ciğerim
sensiz ne kadar aciz bir biçareyim
gönlüme hicranlar akıyor her saat nedense
ah şu yarın çar çabucak bir gelse

gece bile karartmıyor içimin içi kadar
sabahta olmayacak ki bu gidişle
uyku muyku bana rast gele
gözlerim kapanmıyor o güzel hayalinle
tutmak isterdim ellerini gözlerim gözlerinde
sırma saçlarının da yumuşaklığı ellerimde
sana kavuşmak ne denli de
hoş ve müthiş bir meşgale
koskocaman şu bir gün
geçmiyor ki senden ayrı kaldım kalalı

ah sen nazlı yarim bir görebilseydin
sensizlikte gurbetçi oldum aynı şehirde
keşke sen bir hissedebilseydin
sensiz boynu bükük garipliğimi
eziyor altında senle dolu bedenimi
bir günlük sensizliğin hüznü kaldı üstümde
illa bir görmeliydin sen
ruhumda ki dayanılmaz sancılı isyanları
senli olmak bir cennetmiş meğer ki bana Leyla
sensizlik ne biçim de zorlu ve hırçın bir selse
sürükleyip de duruyor isteklerimi
sen sanki de beynime çarpan bir elense
ah şu yarın çar çabucak bir gelse

düşümde ve düşüncemde de sadece sen
sensiz kalan gönlün acısını sen bir bilebilsen
bir kısmı özlemde yol beklerken
diğer kısmı da gülüşüne hasret kaldı Leyla
ah şu zaman
bir günde olsa hiç bir an araya girmese
koydu işte beni perperişan bir halde
iple çekiştirirken her anımı
salisesi bile çok geliyor zamanın bu yüreğe
yanar dururum sana kara sevdalı
koskocaman şu bir gün
geçmiyor ki senden ayrı kaldım kalalı

yar kalbim sana tutsak ve meftun iken
nasıl da kalbim sensiz çarpılıyor
sen yanımda da yokken
sensizlikte kavruluyorum hüzün içinde ve üzgün
hayal bile edemiyordum sensiz geçen bir anımı
koca bir gün bir idam fermanı gibiydi
ipin ucunda ben celladım olmuştu bana bir gün
sanki Yusuf’un karanlık kuyusunun dibiydi
sabır duvarım çoktan yıkıldı
bari yar onsuzluğun
dayanılmaz bir azap olduğunu bir bilebilse...

“ah şu yarın çar çabucak bir gelse”
içimde ki bu dayanılmaz acı da bir dinse...


(24.01.2017) AZAP...