8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
933
Okunma
’’Ellerini avuçlarıma koy küçüğüm!
Biliyorum, benimde üşürdü bazı geceler’’
Ay tutulur gözlerinde biliyorum,
Cezbini göremezsin raks edişinin.
Çaresiz...kavganın orta yerinde,
Şakaklarında kırmızı mührü bileklerinin.
Bir bardak su fırtınası kopan kıyamet.
Sorsan, kıvılcımın rengini bilmezler.
En yükseğinde kırılır aynalar sesin.
Gökkuşağı arama!...Yorulur, kesilirsin.
Sonrası, çok bilinmeyenli denklem gibidir.
Çıkılmaz içinden...ağlarken uyursun.
Yastığına zulalı inci tanelerin,
Bilmezler, kâbuslar rüşvete meyilsizdir.
Ellerinde, ayazın iz düşümleri...
Düşmeyecek cemre vaatleridir ürperten.
Oysa, ellerin ne çok üşür biliyorum,
Öldürülen kuşlarını yerden toplarken...
Özlem Pala
Cevap Yaz