Ne bi ağaç dikmişliğimiz var,
Ne bir çiçeğe su vermişliğimiz.
Sıcaktan kavrulana gölge de olamadık,
Soğuktan donana ateşte veremedik,
Fuzuli kelamdan tüketiyoruz ömrü.
Bir yetim başı okşamamış elimiz,
Gözümüzde körelir oldu fukaraya;
Vicdanımız gibi.
Ölenden kalana tesellimiz yok
Doğana bir dünya bırakamadık,
Adam gibi.
Rotasız bir kervan gibi;
Yüklenmişiz hayat yükünü.
Düşünce maazallah vururlar deyi
Mola da veremiyoruz,
Gök kubbenin altında bir nefeslik.
Hevesimiz kursağa çadır kurmuş,
Ümidimiz kelebek olmuş
Yarını yok...
Adı yok çekebildiğimiz çilenin,
Sevememişiz de demek ki;
Sahibi yok yanımızda ki
Telaşsız, umarsız boş koltuğun.
Yani demem o ki güzel kardeşim;
- üstüne alınmasan da olur -
Seninle alakası yokken doğan güneşin
Yere düşen gölgenin dahi
Hakkı var sende.
Hani bil de
Boşa yürüsende, boşluğa yürüme.

-ketum