içimde senden geriye kalan bir sessizlik var
yıllardır içimde duruyor sanki
kuş seslerinin çığlıkları gibi içimde yankılanıyor yokluğun
ve bir yağmur damlasının içime yağması kadar üşüyorum
sensizim anla

gel gör ki
içim sana döndü
bir bakışınla aydınlanan bir kentin
en çıkmaz sokaklarında kayboluyorum
ve saçlarına dokunmak
beline sarılmak istiyorum

oysa yıllardır sensizim
sensizlik ne zor bir bilsen
elim tenime küstü
gözyaşların yanaklarımda çoğalıyor
ve belkide karanlık bir okyanustun
ben seni mavi kadar güzel sevdim

beni anla demiyorum sana
beni anlamasan da hisset diyorum
sevgimi
yüreğimi
sensizliğimi
ve acımı hisset

lanetlenmiş bir sevdayım ben
yurdundan red edilmişim
dışlanmış
görmezden gelinmişim
oysa ne çok sevdim seni
karanlık
soğuk
ve sessizce

şimdi kaç mesafenin kayboluşunda kaldım kim bilir
kaç şehrin karanlığında
kaç çıkmaz sokağı adımladım bilmiyorum
ama karanlık bir geceye
güneş doğurur gibi seviyorum seni
gözlerinden bir şehri kucaklar gibi

ibrahim dalkılıç

13/01/2017
17:15 izmir