O gün miladım olacakmış sizinle karşılaşmam, bilemezdim
Deniz kenarında yanımdaki banka yavaşça ilişmiştiniz
Sonra da bana dönüp, ne de güzel gülümsemiştiniz
Işıldayan gözleriniz bir ışık olup ruhumu aydınlatmıştı
Hiç sönmeyecek bir ateş gibi yüreğimi yakmıştı.

Yıllarca aşklara kapayıp, kilit vurduğum yüreğime
İşte siz böyle bir deniz kenarında girivermiştiniz birdenbire
Sizi hiç kimseyi sevmediğim kadar sevmiştim
Yaşamımın o günden sonrasını sanki size düğümlemiştim.

Şimdi tek başıma yaşıyorum o günleri.
Hani hatırlar mısınız bir gün, ellerimi alıp avuçlarınıza
Beni sevdiğinizi nasıl fısıldamıştınız kulağıma
Simsiyah okyanus derinliğinde demiştiniz gözlerime
Ve gözlerimde kaybolmak istercesine dalmıştınız içine.

Her sabah kırmızı bir gül bırakıp kapımın önüne
Ancak böyle başlayabildiğinizi söylerdiniz yeni güne.

O günler artık çok gerilerde kaldı
Şimdi siz yoksunuz yanımda ve kim bilir nerelerdesiniz.
Karardı dünyam, doğmuyor kırmızı güller olmayınca güneş
Gündüzüm oldu artık, gecemle kardeş.

Ama içinizden geçirseniz dahi inanın duyarım
Söyleyin bana, siz beni gerçekten sevmiş miydiniz?
Yoksa yalan mıydı aşka dair tüm söyledikleriniz.
Eğer bilseydim aşkın bu kadar acımasız olduğunu
Belki hiç sevmemeye zorlardım kendimi
Ama yüreğim biliyorum ki gene söz dinlemezdi.

Bu büyük aşkın sonu yalnızlıkmış ne diyeyim
Şimdi anılarımla başbaşayım ve ben sizi;
Kendi dünyamda ilk günkü gibi ama tek başıma seveyim.



Canan D Onuş