.
Devletin her uzvuna şahsi ikbal uğruna,
Bulaştırdık iyice siyaset çamurunu…
Saplandı şer okları memleketin bağrına,
Yağdırdık sicim gibi felaket yağmurunu…
.
Olunca amir-memur siyasi hırsa alet,
Kol gezmeye başladı kurumlarda rezalet…
Gözlerinin bağını çoktan çözdü adalet,
Ekşittik bile, bile yurttaşlık hamurunu…
.
Çağdaş eğitim diye yutturdular ezberi,
Muhteremler, sayınlar bize yıllardan beri…
Bulunmaz beynimizde aklın, mantığın yeri,
Bağladık mucizeye milletin huzurunu…
.
Edip de günahları, şeyhe, şekle havale,
Her yalanı, talanı soktuk masum bir hale…
Ettik işle beraber ahlakı da ihale,
Sattık üç-beş kuruşa insanlık onurunu…
.
Olmadı “kandırılmak” hiç bu kadar mübarek,
Böyle davranmak için idraksiz olmak gerek…
Nasıl isyan etmez ki bu sahteliğe yürek,
Bir marifet belledik partizanlık urunu…
.
Din icabı sandıkça cehalet denen kiri,
Dertten derde savrulur ilim-irfan fakiri…
Zamanı yaşamayan millet kalır mı diri,
Uyuşturduk bidatle uygarlık şuurunu…
.
Allah düşün dedikçe biz şeyh peşine düştük,
Aklı-fikri bıraktık, şirk ateşinde piştik…
Her müşkülü def için türbelere üşüştük,
Kararttık hurafeyle tefekkürün nurunu…
.
Kulu kula kul yapmak üstüneymiş her hesap,
Hoca ne derse oysa doğru sanmıştık biz hep…
İbni, Ebu izinde, bölündük mezhep mezhep,
Tatmadık doyasıya Türk olma gururunu…
.
Ya çalışırız terle, nasır tutmuş ellerle,
Hakça paylaşmak için Hak nimeti ellerle…
Ya da kuru duayla, münafık amellerle,
Bekleriz mahşere dek mehdinin zuhurunu…
.
Veli BOSTANCI