bir topak pislik gibi oturtulmuşken yerde
üstelik benden ötürü olmayan
bir yanan ocak sesi duymak istiyorum
yaşama el eden meşe çıtırtılarından



sokağa çıksam kardan önce yine toma karşılar
sanki Suriye’deki terörist benim
birlik olun derken ayırırlar bir yandan
dirliğe koşanları hüzün sarmalar



hani öfkemi yine gömüyorum içime
kat kat giysilerin altında bir yerde
titriyor gerçek sesi’m sinirden
huzuru bozuluyor hayatın



bir kıyıda serili kalmaz ama sorunlar
gün yüzü görmeden daha
cephede ölür askerler, baya ölür
kaç kardeş durur asker selâmına



çok şey istemiyorum sizden
herkes aynı güzellikleri tatsın istiyorum dünyada
bizi biz yönetelim ayrıca
istemeyiz padişah sultan falan



şu kış günü günaha sokmayın halkı
girin Atatürk’ün yoluna
atın sarığı fesi
bir de milletin sesi duyulsun!..


10. 01. 2017 / Nazik Gülünay