Ozan, doğru yapsın şu Ozanlığı,
Benim de elime saz aldırmayın!
Dolu başak sevmez boş hozanlığı
Repçiden, Popçudan haz aldırmayın!

Gerçekçi Ozandan özür dilerim,
Hem yazar, hem okur, hem de gülerim.
Gönülden, sayfadan hepten silerim;
Elime deterjan bez aldırmayın!

Yazdığım dörtlüğü hanım duymasın,
Üzülüp kızıp da gönül koymasın,
Dengine getirdim uysun uymasın,
Hanımı boşayıp kız aldırmayın!

Bu tarla benimdir, biçer ekerim
Bir deste içinde bir tek jokerim.
Fırladı tansiyon, çıktı şekerim;
İlacım tükendi, tuz aldırmayın!

Ozanın iyisi her zaman hastır,
Ustadan icazet; almıştır destur.
Hiç usta görmemiş bunca külüstür,
Yıkayıp yağlayıp hız aldırmayın!

Kahvede durmadan dizerken taşı,
Unvana, şöhrete; kaygı, telaşı…
Bir kuru söz ile ağrıtıp başı,
Başıma koymaya buz aldırmayın!

Perdenin ardında işler döndürüp,
Selamı sabahı borç ile verip,
Gelecek diyerek tavuk gönderip,
Bana da boşuna kaz aldırmayın!

Beşerim yaparım her dem hatayı,
Düşünür yazarım her bir kıtayı.
Gün be gün yükseltip bana çıtayı,
Pir Sultan, Yunus’u baz aldırmayın!

Bu sözler çoğunun gitmez hoşuna,
Elleme ilhamım geldi coşuna.
Örümcek bağlamış gönül boşuna,
Alıp da içeri toz aldırmayın!

Yalaka olsaydım yapardım isim,
Kullanıp kollardı mutlak bir kesim.
Çekerdim saz ile güzel bir resim,
Artistler içinde poz aldırmayın!

Hayaller güzel de, gerçekler acı
Kim gerçek söylerse başımın tacı…
İçini dökmekti gerçek amacı,
Çağdaşi dese de siz aldırmayın!
*
08.01.2017
Hüseyin KARATAŞ (Çağdaşî)