Bir şiirin kaybolan mısrasında arıyorum seni
Bir türküyü çalan sazın kopuk telinden soruyorum
Gözyaşlarımla yüreğimi kırbaçlıyorum
Sen beni hiçliğime bıraktığından beri

Sen beni hiçliğime bıraktığından beri
Tanıdıklarım
Hüzün denen bu elbiseyle tanımaz oldular beni
Sorduklarım yüzüme dahi bakmadılar
Sanki bir sigara dumanıymışım
Yudumlanmışım
Bırakılmışım
Ve dağılmış gökyüzünün mavi görünen siyahına karışmışım

Sen beni hiçliğime bıraktığından beri
Güneşin doğuşuna beraber baktığımız
O küçük pencereyi kararttım
Beraber dinlediğimiz bütün plakları kırdım
O her tarafı sen kokan evi dahi yaktım
Ama seni unutamadım

Ve artık o olmayan evimizin
Olmayan o küçük penceresinden
Gözlerim kapalı
Anılara bakmaya çalışıyorken
Geçer;
Elbet birgün geçer
Unutursun diye
Teselli etmeye çalışan yüzler görüyorum
Ama bilmedikleri bir şey var ki
Ben hiç geçmesini istemiyorum
Hiçimden hiçsizliğime kadar
Ben bu acı veren hikayeyi
Ömür boyu yaşamak istiyorum
….
Mehmet Aküzüm

Not doğaçlamıştım düzeltmeden paylaşıyorum sevgilerle kalın