11
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
5472
Okunma

Yılların tortusu serpilmiş yüzüne
Birazdan son defa şakağını güneşe serecek
Belki de Mavi gözleri güneşi son kez görecek
Kolları bir yana/gövdesi bir yana
Başı bir yana serilecek
Uykusuz kaldığı çürük ranzaya
Alınmayıp geri dönen mektupları
Onun yerine yatağına serilecek
Ve mavi renkli hüznüyle
Bir dost gözyaşlarıyla sarılıp
Bir bir açacak mektupları
Daha açtığı ilk mektupta
Gözyaşlarına hakim olamayacak
Sessiz iç çekişlerinin yerini
Acı dolu bir feryat kaplayacak
O adam çıldırmışcasına ağlayacak
Çünkü yazılan her mektubun
Kaybedilmiş bir aile yazıldığını okuyacak
İlk satırlar
Merhaba anne merhaba baba
Burası ne kadar soğuk
Biliyor musunuz
Ranzama her yatışımda
Buram buram hasretinizle yanıyorum
Halbuki dışarda kar yağıyor
Herkes üşüyor
Ama ben üşümüyorum anne
üşümüyorum baba
Ben hasret ateşiyle tutuşmuş kavruluyorum
Ne zaman bir kitap okusam
İÇİNDE ADINIZ GEÇİNCE SESSİZCE AĞLAMAYA BAŞLIYORUM
Biraz geçince krizlerim başlıyor
Kıvranmaya başlıyorum
Alıyorum hayatımın sazını vuruyorum bam teline
Sizi özlüyorum anne
Özlüyorum baba
Ölüm ne kelime
...
biraz şiir tadında ....
YAZAR KALEMİ KIRIK MEHMET
5.0
100% (14)