Biliyor musun sevdiğim.
Acılarımla baş başa bıraktın beni.
Derdim acılarım değil aslında.
Derdim sensizlik.
Sensizliğe üzülseydim özleyemezdim seni
Hasretin olmasa nasıl yazardım şiirlerimi.
Hüznün olmasa nasıl ağlardı bu şehir.
Şehirler yalnız değil
Şiirler mutlu değil.
Bizler yalnızız sadece
Sen mutlu değilsin
Ben ise umutlu değilim
Ellimde son sigaram.
Tütün kokuları kâğıtlarıma sinmiş.
Bir kadının hayalleri gibi dağınık cümlelerim.
Bir erkeğin gülümsemesi kadar saçma düşlerim.
Kanadın kırılmasın süzülerek git bu şehirden.
Benim kalbim boşluk.
Girme oralara kaybolursun.
Kanadın varken uç git.
Yoksa kalbimin içinde kahrolursun.
Kalbimdeki çocuk öleli çok oldu.
Omuzlarıma biniyor artık kederler.
Fazla zamanım kalmadı.
Dönse dahi göremem artık o gemiyi.
Eyvallahım yok denizlere.
Gözlerini anımsatan gökyüzü kararmaya başladı.
Kokunu hatırlatan papatyalar, kurudu sanki.
Tek üşümeyen yerim öptüğün gözlerimdi.
Artık gözlerimde üşüyor.
Göremiyorum…
Son kez ah çekecek dahi nefesim kalmadı.
Son gördüğüm sen olmalıydın
Son nefesimde dahi ısıtamadım ellerini.
Bu yalnız hayatta daha da yalnız bırakacağım seni.
Gitmem lazım artık.
Beyaz bir kapı açıldı.
Seni görüyorum, sen değilsin biliyorum.
Hayatımda açılan tek kapı bu bana.
Gitmem lazım.
Gidiyorum sevdiğim...

28.12.2016
O’Özkan