Ayrılığı sevgiden değil, ölümlerden öğrendim.
Gidip de dönemeyeceğini bilemezdim.
Bedenini mezara, ruhunu gözlerime gömdüm.
Yalnızlığı mı aynalarda değil, şiirlerimde gördüm.

Gidiyorum, demiştin gidiyorsun işte.
Nereye olduğunu söylememiştin.
Galiba ölümün kokusunu hissetmişsin.
Gömülüyoruz, demiştim gömülüyoruz işte.

Yaşayamadan göremezmişsin bu hayatı.
Rabbim bizi yaşamakla değil görmemekle sınadı.
Yaşamaya çalışan kuşların kanadı kırıldı.
Bekleyen insanların takvimleri ağladı.

Öyle bir gittin ki, senle birlikte gitti 3 mevsim.
Ne ısınmak mümkün, ne de üşümek haddime.
Sonbahar akşamında, senin sevgine yetimim.
Rüyalarıma uğramıyorsun, arada bir gel şiirlerime.

Hiç bir şey hissedemeyecek kadar, kör oldu kalbim
Daha fazla susmayacağım, yeter kader verdiklerin.
Sigara dumanı solumaktan, nasıl dayansın ciğerim.
İsyanım yok, lakin cennete sığacak mı hissettiklerim.

Unutmaya çalışıyorum, geçmiyor geçmiş zamanlar.
Acımı gözyaşlarıma sığdıramazken, unutursun diyorlar.
Derdimi mezarına anlatıyorum, toprakların kulak asmıyorlar.
Siz söyleyin şairler, gülümseyecek midir bize de yarınlar.

O’Özkan. 18/10/2016