Dün paylaştığım “HİCVİYE” başlıklı şiirimin yazılış sebebi olan kazak; (teyzemin söz verip de epey geç ördüğü kazak) bir müddet sonra elime geçince, tekrar hicivli bir şiir yazmıştım. Bugün de onu paylaşmak istedim. Keyifli okumalar…

KAZAK DESTANI

Nero işledi bize hoş bir kazak
Biz de dedik; ona, bir şiir yazak!

Başladık bu şiire, bilmem nasıl ola
Belki sevine, belki saçını yola!

Vakt-i zamanda bana söz vermişti
Amma sözü; tek lokmada yemişti

Lokması oturuverdi mideye
Çekemedi bu derdini sineye

Bir taşlama çektim bizim Nero’ya
Yer yoktu, bu derdi nereye koya!

Düşündü, taşındı; yer bulamadı
Hem tükürdüğünü de, yalamadı

Oturdu, iyi düşünüp taşındı
Düşünmekten beyni bile aşındı

Eni sonunda bir karara vardı
Çarşıya gidip yünleri de aldı

Bu sefer de bizimki naza çekti
Garip yeğen! Yazı bekleyecekti

Nero dedi: “yazın kazak giyilmez!”
Zaten kalır, bu sene de örülmez!

Neyse; o kışımız öylece geçti
Nero ise; ancak şişleri seçti

Bir gün; tam başlamıştı ki, örmeye
Görücü geldi, Nero’yu görmeye

Evin içi görücüyle dolmuştu
Bizim kazak, yine hayal olmuştu…

Mustafa GÜL (Hamdi)
(20.02.1993)