Senden gittikten sonra,
Zifiri gecelerin kör kuyularında,
Hep aynı bilmecenin labirentindeyim.

Hani
Belirsizce! Kimsesizce!
Baharın koynundan yaprak gibi düşmek,
Asi rüzgârda,
Oradan oraya savrulmak gibi bi sey bu

Belki de sonu yazılmamış bir masaldı bu
Ve bitmişti senin için!
Kim bilir!

Ama ben,
Seni hala görüyor,
Seni hala,
Cok seviyor.
Seni hala,
Ömrümden öte
Ruhum biliyordum.

Son ışıkları da sönüyor sokak lambalarının,
Ne gam!

Ürküyor,
titriyor,
korkuyorum yokluğuna…

Oysa,
Gün batımından korkulmaz ki hiç!

Ya,
Kızgın yaz gecesinde,
Buz kesip donulur mu?

Ben sensiz zamanları
Donup kalıyorum öylece,
Benliğim buz kesiyor…

Bak iste!
Yine aynı sorular vuruyor ç/anları!

Neden yok!
Neden ama neden gitti?

Hani,
Ben hep olacaktım?
Hani
Sen hep aşktın!

Söyle sevgili;
Sen şimdi, nesin?

Sen siyahi seviyorsun ya hani,
Ya da düşsüz karanligi!
Belki de bu yüzden,
Yine dalarken gecenin huzmelerine,
Sen yoksulu yastığıma,
Başımdan önce gözyaşlarım konacak…

Düşlerimde,
Senli günlerin mutluluk zirvesini yaşarken,
Uykularımı,
Zehirzemberek ayrılık acıları bölecek belkide
Sonra, ruhumun en saklı köşesine,
Yani senin olduğun yere,
O adı batasıca ayrılık hançeri saplanacak.

Ve yine,
Cehennem azabına meyilli kâbuslardan,
Kırmızıya boyanmış, göz pınarlarımın ıslaklığıyla uyanacak!
Belki de küçük odama saçılmış, senli hayallerimle avunacağım.

Biliyorum,
Oluk oluk canımdan can giderken!
Dudaklarıma konan,
Anılar busesi teselli edecek
Sol yanımı,
Sen ardı!


Öyle zor ki!
Birinin adini ask diye yürege kazimak,
Ve “Ömrüm”dedigin,
“O” muhtesem soluğu,
İlk dönemeçte kaybetmek!

Söyle sevgili söyle!
Bu, gönlünün üc harfiyse eğer!
Neden uykularımın cellâdı oluyor?

Söyle…
Susma…
Konuş!

Yürekten sevgiyse yaşananlar!
Neden son gücümü iliklerim denemiyor?

Ve de eğer,
Aşksa bu!

De bana o zaman!
Daha nerelere savuracak?

Susma!
Susma Allah aşkına!
Susma…

Onurumu kıran bu garip duygu
Şayet aşksa!
Göz bebeklerinden süzülerek
Yüregime hancer sizdiran bu nefret niye?

Niye sevgili!
Söyle Niye…

╚►ZişanKaramazi◄╝

[ /iceri ]